هنر رزمی
هنر رزمی 
ویکی پدیا(کاراته)

کاراته (به ژاپنی: 空手)‏ نوعی هنر رزمی متعلق به جزایر ریوکیو است، جایی‌که امروز در اوکیناوا در ژاپن قرار دارد. این رشته از ترکیب روش‌های جنگی بومی این منطقه معروف به ته (معنی تحت‌اللفظی: دست) و هنرهای رزمی چینی که در ژاپن به کنپو معروف است، پدید آمده‌است.[۱][۲] کاراته یک هنر رزمی مبتنی بر ضربه زدن است که از ضربات مشت، لگد، زانو، آرنج و تکنیک‌های دست باز مانند دست چاقویی تشکیل می‌شود. در برخی سبک‌ها فنون گلاویزی، قفل مفصل، مهاری، پرتابی و ضربه به نقاط حساس نیز آموزش داده می‌شود.[۳] هنرجویان این رشته کاراته‌کا نامیده می‌شوند

کاراته (به ژاپنی: 空手)‏ نوعی هنر رزمی متعلق به جزایر ریوکیو است، جایی‌که امروز در اوکیناوا در ژاپن قرار دارد. این رشته از ترکیب روش‌های جنگی بومی این منطقه معروف به ته (معنی تحت‌اللفظی: دست) و هنرهای رزمی چینی که در ژاپن به کنپو معروف است، پدید آمده‌است.[۱][۲] کاراته یک هنر رزمی مبتنی بر ضربه زدن است که از ضربات مشت، لگد، زانو، آرنج و تکنیک‌های دست باز مانند دست چاقویی تشکیل می‌شود. در برخی سبک‌ها فنون گلاویزی، قفل مفصل، مهاری، پرتابی و ضربه به نقاط حساس نیز آموزش داده می‌شود.[۳] هنرجویان این رشته کاراته‌کا نامیده می‌شوند

محتویات

 [نهفتن] 

تاریخچه [ویرایش]

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله‌است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته‌است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی ۹ سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.

کاراته امروزی شکل تکامل یافته‌ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می‌باشد که در ابتدا ا نوکیناواتهامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.

در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.

سال ۱۳۴۲ سال ورود کاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته می‌باشد.

در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌باشد.

سبک‌های کاراته [ویرایش]

بطور کلی سبک‌های کاراته به سه دسته تقسیم می‌شود:

  1. سبک‌های کنترلی
  2. سبک‌های غیر کنترلی
  3. سبک‌های رینگی

برخی از سبک‌های مهم در کاراته (چهار سبک اصلی یا سبک‌های مادر):

سبک‌های کنترلی [ویرایش]

سبک‌های غیر کنترلی [ویرایش]

  • کیوکوشین، (بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما) کیوکوشین‌کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک‌های دیگر است، به وجود آمد.
  • گوجوریو: در گوجوریو هر دو گونهٔ مبارزات کنترلی و غیرکنترلی وجود دارد.
  • انشین

سبک‌هایی با بنیانگذار ایرانی:

جستارهای وابسته [ویرایش]

جستارهای وابسته [ویرایش]

منابع [ویرایش]

  1. ↑ Higaonna, Morio (1985). Traditional Karatedo Vol. 1 Fundamental Techniques. pp. 17. ISBN 0-87040-595-0. 
  2. ↑ http://www.wonder-okinawa.jp/023/eng/001/001/index.html history of Okinawan Karate
  3. ↑ Bishop, Mark (1989). Okinawan Karate. pp. 153–166. ISBN 0-7136-5666-2.  Chapter 9 covers Motobu-ryu and Bugeikan, two 'ti' styles with grappling and vital point striking techniques. Page 165, Seitoku Higa: "Use pressure on vital points, wrist locks, grappling, strikes and kicks in a gentle manner to neutralize an attack."
  4. ↑ Miyagi, Chojun (1993) [1934]. McCarthy, Patrick. ed. Karate-doh Gaisetsu [An Outline of Karate-Do]. pp. 9. ISBN 4-900613-05-3. 
  5. ↑ Draeger & Smith (1969). Comprehensive Asian Fighting Arts. pp. 60. ISBN 978-0-87011-436-6. 
  6. ↑ Bishop, Mark (1999). Okinawan Karate Second Edition. pp. 11. ISBN 978-0-8048-3205-2. 
  7. ↑ Dr. Gary J. Krug: the Feet of the Master: Three Stages in the Appropriation of Okinawan Karate Into Anglo-American Culture
  8. ↑ Shigeru, Egami (1976). The Heart of Karate-Do. pp. 13. ISBN 0-87011-816-1. 
  9. ↑ Nagamine, Shoshin (1976). Okinawan Karate-do. pp. 47. ISBN 978-0-8048-2110-0. 
  10. ↑ News from the 117th IOC
  11. ↑ Web Japan
[ چهار شنبه 7 فروردين 1392برچسب:اپنی,کاراته,هنر رزمی,جزایر ریوکیو,وکیناوا,مشت, لگد,هون نان,شائولین,هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته,اوکیناوا گیچین فونا کوشی,,
] [ 17:23 ] [ سعید ] [ ]
.: Weblog Themes By themzha :.

درباره وبلاگ

به وبلاگ من خوش آمدید
نويسندگان
سعید
لینک دوستان
ردیاب جی پی اس ماشین
ارم زوتی z300
جلو پنجره زوتی

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان هنر رزمی و آدرس saeed.karate.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





قالب وبلاگ
آرشيو مطالب
فروردين 1392
امکانات وب
ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 7
بازدید دیروز : 1
بازدید هفته : 10
بازدید ماه : 30
بازدید کل : 2564
تعداد مطالب : 15
تعداد نظرات : 1
تعداد آنلاین : 1